Guzik btrm002277
| Właściciel: | adek_ |
| Kraj: | Rosja Carska |
| Okres historyczny: | brak danych |
| Znaleziono: | b.d. |
| Materiał awersu: | mosiądz |
| Materiał rewersu: | g.jednorodny |
| Wykończenie: | brak |
| Sygnowanie: | KOPIEJKIN = КОПЬИКИНЪ |
| Wytwórca: | KOPIEJKIN = КОПЬИКИНЪ (Санкт-Петербург) |
| Średnica: | brak danych |
| Typ uszka: | drut |
| Rant: | ●--- |
| Profil: | ( - jednowarstwowy, wypukły |
Występujące elementy
- kotwica
Przeznaczenie
- innego transportu
Rosyjski guzik marynarski (cywilnej marynarki handlowej)
© buttonarium.eu
Awers przedstawia pionowo ustawioną kotwicę admiralicji (sic!) bez oplatającej ją linki, tło guzika gładkie.
Ciekawostka
Guziki te występuja w dwóch wersjach: z dwoma literami po obu stronach kotwicy Д i Ф (Добровольный флот) oraz z samą kotwicą.
Rewers sygnowany: ✿ КОПѣИКИНЬ ✿ S. PETERSBURG.
Przeznaczenie i datowanie
Na skutek zagrożenia wojennego postanowiono pozyskać dla państwa szybkie statki handlowe. W 1878 roku, w Moskwie powołano Добровольный флот, czyli Ochotniczą Flotę (Flotę Wolontariuszy). Fundusze na zakup statków pochodziły z dobrowolnych składek obywateli, stąd przymiotnik "Dobrowolnyj". Od znanej niemieckiej firmy żeglugowej HAPAG (Hamburg Amerikanische Packetfahrt Actien Gesellschaft, obsługującej początkowo tylko rejsy pomiędzu Hamburgiem, a Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej) zakupiono trzy pierwsze oceaniczne statki towarowo - pasażerskie. Statki te wyposażono dodatkowo w działka artyleryjskie. Z czasem flota Добровольный флот liczyła ponad 60 statków i była rozlokowana w Sankt Petersburgu, Odessie i we Władywostoku. Po wybuchu Rewolucji Październikowej 1917 roku w Rosji Carskiej, wiele statków zostało pod zarządem emigracyjnego kierownictwa floty ДФ. W 1922 roku reaktywowano w ZSRR działalność floty ДФ i próbowano odzyskać utracone statki przed międzynarodowymi sądami. w 1925 roku flotę ДФ włączono do Совторгфлот, czyli do Sowieckiej Towarowej Floty.
Hipoteza
Na uwagę zasługują dwa fakty, że guziki te produkowano w Warszawie oraz duża liczba tych guzików jest znajdowana na terenie dzisiejszej Polski. Może to świadczyć, że statki floty ДФ pływały po naszych rzekach (np.: Wiśle). Na terenie dzisiejszej Polski były dobrze rozwinięte śródlądowe drogi wodne, pobudowano wiele kanałów ułatwiających komunikację pomiędzy największymi rzekami, stąd może obecność statków floty ДФ.
Źródła
Podobne guziki na stronie Buttonarium Polska
Wikipedia.en - Hapag-Lloyd Wikipedia.pl - Handel wiślany Wikipedia.pl - Kotwica admiralicji Wikipedia.pl - Marynarka handlowa Wikipedia.pl - Śródlądowe drogi wodne Wikipedia.ru - Добровольный флот
Rodzina Kopiejkinów pochodzi z małej wioski Panino (Панино) - gmina Chopylewska (Хопылевская волость), w okolicy obecnego miasta Tutajew (Тутаев, kiedyś Романов-Борисоглебск), siedziby odpowiednika powiatu Romanowo-Borysoglebskiego (Романово-Борисоглебского уезд), w Obwodzie Jarosławskim (Ярославская область). Miejsce gdzie była wspomniana wioska leży ok. 260 km na północno-północny wschód (NNE) od Moskwy i ok. 1350 km na północny wschód (NE) od Warszawy.
W 1840 roku Iwan Kopiejkin syn Ignacego (Иван Игнатьевич Копѣйкинъ/Копейкинъ) otworzył w Sankt Petersburgu rodzinną fabrykę guzików.
W 1858 roku odłączyli się od niego młodsi bracia: Maksym (Максим - 1818-????), Konstanty (Константин), Mikołaj (Николай) i Auksenty (Аксентий/Авксентий - 1822-1912). Powiodło się tylko dwóm braciom: Auksentemu i Maksymowi.
W 1860 roku Auksenty rozpoczął produkcję guzików na ulicy Ligowskiej 30 (Лиговская улица д.30)[1]. W 1872 roku Auksenty stał się członkiem międzynarodowego stowarzyszenia (gildii/cechu) kupców (Гильдия). W 1886 roku wyprodukował guzików za 45 tys rubli i zatrudniał 58 osób[1]. W 1903 roku Auksenty opublikował ogłoszenie w spisie kupieckich i handlowo-przemysłowych przedsiębiorstw Sankt Petersburga (200-lecie stolicy), jako: Wojskowo-oficerska fabryka guzików oraz wytłaczanych produktów metalowych mieszcząca się na ulicy Ligowskiej 42 (Лиговская улица д.42), dom własny[2]. Po śmierci Auksentego w 1912 roku produkcją guzków zajęła się wdowa po nim Eudoksja, córka Wasyla, (Евдокия Васильевна) wraz z zięciem Sergiuszem, synem Michała, Katiuszkinem (Сергей Михайлович Катюшин).
Fabryka guzików Maksyma powstała również w 1860 roku i znajdowała się na ulicy Głazowa 10 (Глазова улица д.10)[1]. W 1886 roku wyprodukował guzików za 15 tys rubli i zatrudniał 28 osób[1].
Ciekawostka
Litera ѣ została usunięta z języka rosyjskiego latem 1917 roku na mocy dekretu Bolszewickiego Rządu Tymczasowego. Fonetycznie odpowiada polskim literom: e lub ie - w zależności od sytuacji.
Ciekawostka
W Buttonarium jest guzik wyprodukowany przez któregoś z Kopiejkinów gdzie w sygnaturze pojawia się napis: НАСЛ СТА. Prawdopodobnie chodzi tutaj o wyraz: наследства (наследство), które oznacza: dziedzictwo, spuściznę. Może guzik powstał w czasie gdy umarł dotychczasowy właściciel fabryki, a jego następca chciał podkreślić, że jakaś partia guzików została wyprodukowana już przez nowego właściciela. Nasuwa się pytanie, jeśli to prawda, to dlaczego nie wstawił tam po prostu swojego imienia?
Źródła
[1]Указатель фабрик и заводов Европейской России и Царства Польского, СПб 1887[2]Санкт-петербургское купечество и торгово-промышленные предприятия города к 200-летнему юбилею столицы, СПб 1903 Wikipedia.ru - Панино (Тутаевский район)
www.pugoviza.ru - КОПЕЙКИНЫ
www.yar-genealogy.ru - Фамилии Ярославской губернии, Р.-Борисоглебский уезд, Хопылевская волость, деревня Панино
Przy opracowaniu opisu wykorzystano informacje od użytkowników oraz wnioski z analizy guzików w Buttonarium.
Jeśli chciałbyś coś dodać do tego opisu, to napisz poniżej komentarz. Nie zapomnij podać źródeł tych informacji.