Właściciel: | rwb |
Kraj: | Rosja Carska |
Okres historyczny: | brak danych |
Znaleziono: | b.d. |
Materiał awersu: | mosiądz |
Materiał rewersu: | g.jednorodny |
Wykończenie: | brak |
Sygnowanie: | KOPIEJKIN = КОПЬИКИНЪ |
Wytwórca: | KOPIEJKIN = КОПЬИКИНЪ (Санкт-Петербург) |
Średnica: | 22.1 mm |
Typ uszka: | drut |
Rant: | ●--- |
Profil: | ( - jednowarstwowy, wypukły |
Cena: | 50.00 zł |
Rosyjski guzik wojskowy (wzór 1857) - flota morska
© buttonarium.eu
Awers
Awers przedstawia herb Imperium Rosyjskiego, czyli dwugłowego orła z trzema koronami (każda głowa ma swoją własną koronę, a trzecią koronę umieszczono po środku i nieco powyżej). Na piersi orła znajduje się tarcza herbowa, na której widnieje herb Moskwy, czyli wizerunek św. Jerzego Zwycięzcy na koniu, walczącego ze smokiem (postać zwrócona jest na zachód). Dookoła tarczy herbowej umieszczono kollanę (łańcuch) na której został zawieszony Order św. Andrzeja. W szponach orła znajdują się: jabłko królewskie oraz berło - insygnia władzy monarszej. Za orłem umieszczono dwie skrzyżowane kotwice admiralicji.
Rewers
Rewers sygnowany: * С. П. Б. * А. КОПѣИКИНЪ
Przeznaczenie i datowanie
Ten wzór guzika jest określany mianem wzór 1857 (wcześniejszy wzór guzika wprowadzono w roku 1829).
Oddzielny wzór awersów guzików dla marynarzy Rosyjskiej Floty Morskiej (RFM) wprowadzono dokładnie 16.01.1830 r. Oprócz marynarzy RFM guziki tego wzoru (orzeł państwowy na dwóch skrzyżowanych kotwicach admiralicji) zobowiązani byli nosić wszyscy pracujący (służący) w Departamencie Morskim, a także członkowie morskich gwardyjskich załóg okrętów.
Pod koniec 1904 roku, w celu upamiętnienia narodzin carewicza Aleksego Nikołajewicza Romanowa (Алексе́й Никола́евич Рома́нов), wszyscy związani z Rosyjską Flotą Morską otrzymali prawo noszenia tego typu guzików.
Wzór guzika 1857 obowiązywał do upadku caratu, czyli do Rewolucji Październikowej z roku 1917. Po dojściu do władzy Bolszewików wprowadzono nową symbolikę opartą na pięcioramiennej gwieździe.
Źródła
● Wikipedia.pl - Aleksy Nikołajewicz Romanow
● Wikipedia.pl - Herb Moskwy
● Wikipedia.pl - Herb Rosji
● Wikipedia.pl - Imperium Rosyjskie
● Wikipedia.pl - Kollana
● Wikipedia.pl - Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego
● Wikipedia.pl - Order Świętego Andrzeja Powołańca
● Wikipedia.pl - Rosyjska marynarka wojenna
● www.pugoviza.ru - Flota Morska wzór 1857
● Низовский Андрей - Русские форменные пуговицы 1797-1917 гг., Mocква 2008. ISBN 978-5-903812-01-1
Rodzina Kopiejkinów pochodzi z małej wioski Panino (Панино) - gmina Chopylewska (Хопылевская волость), w okolicy obecnego miasta Tutajew (Тутаев, kiedyś Романов-Борисоглебск), siedziby odpowiednika powiatu Romanowo-Borysoglebskiego (Романово-Борисоглебского уезд), w Obwodzie Jarosławskim (Ярославская область). Miejsce gdzie była wspomniana wioska leży ok. 260 km na północno-północny wschód (NNE) od Moskwy i ok. 1350 km na północny wschód (NE) od Warszawy.
W 1840 roku Iwan Kopiejkin syn Ignacego (Иван Игнатьевич Копѣйкинъ/Копейкинъ) otworzył w Sankt Petersburgu rodzinną fabrykę guzików.
W 1858 roku odłączyli się od niego młodsi bracia: Maksym (Максим - 1818-????), Konstanty (Константин), Mikołaj (Николай) i Auksenty (Аксентий/Авксентий - 1822-1912). Powiodło się tylko dwóm braciom: Auksentemu i Maksymowi.
W 1860 roku Auksenty rozpoczął produkcję guzików na ulicy Ligowskiej 30 (Лиговская улица д.30)[1]. W 1872 roku Auksenty stał się członkiem międzynarodowego stowarzyszenia (gildii/cechu) kupców (Гильдия). W 1886 roku wyprodukował guzików za 45 tys rubli i zatrudniał 58 osób[1]. W 1903 roku Auksenty opublikował ogłoszenie w spisie kupieckich i handlowo-przemysłowych przedsiębiorstw Sankt Petersburga (200-lecie stolicy), jako: Wojskowo-oficerska fabryka guzików oraz wytłaczanych produktów metalowych mieszcząca się na ulicy Ligowskiej 42 (Лиговская улица д.42), dom własny[2]. Po śmierci Auksentego w 1912 roku produkcją guzków zajęła się wdowa po nim Eudoksja, córka Wasyla, (Евдокия Васильевна) wraz z zięciem Sergiuszem, synem Michała, Katiuszkinem (Сергей Михайлович Катюшин).
Fabryka guzików Maksyma powstała również w 1860 roku i znajdowała się na ulicy Głazowa 10 (Глазова улица д.10)[1]. W 1886 roku wyprodukował guzików za 15 tys rubli i zatrudniał 28 osób[1].
Ciekawostka
Litera ѣ została usunięta z języka rosyjskiego latem 1917 roku na mocy dekretu Bolszewickiego Rządu Tymczasowego. Fonetycznie odpowiada polskim literom: e lub ie - w zależności od sytuacji.
Ciekawostka
W Buttonarium jest guzik wyprodukowany przez któregoś z Kopiejkinów gdzie w sygnaturze pojawia się napis: НАСЛ СТА. Prawdopodobnie chodzi tutaj o wyraz: наследства (наследство), które oznacza: dziedzictwo, spuściznę. Może guzik powstał w czasie gdy umarł dotychczasowy właściciel fabryki, a jego następca chciał podkreślić, że jakaś partia guzików została wyprodukowana już przez nowego właściciela. Nasuwa się pytanie, jeśli to prawda, to dlaczego nie wstawił tam po prostu swojego imienia?
Źródła
[1]Указатель фабрик и заводов Европейской России и Царства Польского, СПб 1887
[2]Санкт-петербургское купечество и торгово-промышленные предприятия города к 200-летнему юбилею столицы, СПб 1903
Wikipedia.ru - Панино (Тутаевский район)
www.pugoviza.ru - КОПЕЙКИНЫ
www.yar-genealogy.ru - Фамилии Ярославской губернии, Р.-Борисоглебский уезд, Хопылевская волость, деревня Панино
Przy opracowaniu opisu wykorzystano informacje od użytkowników oraz wnioski z analizy guzików w Buttonarium.
Jeśli chciałbyś coś dodać do tego opisu, to napisz poniżej komentarz. Nie zapomnij podać źródeł tych informacji.